bericht 99 of 100?

Twee verschillende tellers geven twee verschillende tellingen weer. bericht nr 100 valt dus nog net in 2010 of 2011. De leukste kerst/nieuwjaarskaart kwam vandaag. Niet zelf gemaakt door ons maar voor ons. Op gebruikt karton en een wens die ik deel en iedereen toewens:

klaar voor de kerst!

Daar istie dan, de bank die ik bijna had afgedankt pronkt nu in een nieuw jasje en zit weer heerlijk:

En dan is het weer dubbel zo leuk om alles in de kerststemming te brengen, zoon heeft de boom versierd, een prachtig kerstuk gemaakt binnen en een sneeuwpop buiten die ons vriendelijk toelacht tijdens het eten. (En inmiddels van een tweede laag sneeuw voorzien.)

En het ruikt heerlijk kerstboomgroen.

zwemdiploma

2010 is hier het jaar van de zwemdiploma's. Begin dit jaar zwom zoon voor zijn A, op de helft voor zijn B en gisteren voor zijn C diploma. En alledrie gekregen, ik ben apetrots op hem.
Het afzwemmen begon gekleed, met lange broek, t-shirt met lange mouwen, waterschoentjes en een regenjack. Ik had zoon een oude spijkerbroek aangedaan met een scheur in de knie en al een beetje te kort en was die van plan meteen weg te gooien na het zwemmen. Maar toen ik daadwerkelijk voor de afvalbak stond met het natte vodje vond ik dat ineens toch niet kunnen en bedacht dat er nog een korte broek van kan worden gemaakt.
En nu vraag ik me af hoe en waar je stofresten kunt aanbieden. Ik heb namelijk straks een hele berg stof van de bank die ik aan het bekleden ben (die overigens voor de kerst afkomt!) en waar eerst alle ritsen en klittenband is uitgehaald en opnieuw gebruikt. En als dat spijkerbroekje dan toch geen korte broek wordt kan die daar ook meteen bij. Er zijn hier wel kledingcontainers maar ik veronderstel dat daar alleen bruikbare kleding in mag.

kerstontbijtpudding

Vanmorgen was het jaarlijkse school kerstontbijt en dan maken veel ouders iets lekkers voor hun kroost.
Ik maakte een mango-sinaasappel-yoghurt bavarois zonder gelatine. Eigenlijk een heel gezonde smoothie maar dan in een mooie vorm. En heel makkelijk te maken. Pureer het vlees van een grote rijpe mango met yoghurt en 50 g basterdsuiker en ik had toen 700 ml vruchtenmengsel. Voor deze vorm van 1 liter dus nog 300 ml nodig en dat werd sinaasappelsap met een paar druppels limoensap. Kook deze met een zakje Agar Agar (verkrijgbaar bij Toko's en natuurwinkels) 5 a 6 minuten en roer steeds goed zodat er geen klontjes onstaan. Voeg daarna bij het mangomengsel en laat minimaal 4 uur opstijven in de koelkast in een mooie vorm of vormpjes.

groene groente taart

Ha, eigenlijk heb ik helemaal geen tijd om te bloggen want ieder vrij minuutje gaat op het moment zitten in het bekleden van de bank, binnenkort meer daarover. (Het wordt heel mooooooi.) Maar tussen mijn foto's zat er ook één van een heerlijke groentetaart die we afgelopen week hebben gegeten en ik weet het recept nog.

Bekleed een bakvorm met 5 plakjes ontdooide bladerdeeg en verwarm de oven voor op 200°C.
Maak roosjes en stukjes van een kleine broccoli, en halveer een flinke handvol sperziebonen.
Stoom deze 5 à 7 minuten in een pan met stoommandje en deksel. Bak ondertussen stukjes quorn, groene paprika en een courgette in een beetje olijfolie met knoflook. De broccoli en sperziebonen erbij doen en het vuur uitdraaien. Doe de gemixte groente in de bladerdeegrand en maak een mengsel van drie eieren, flinke scheut yoghurt, peper, zout en kervel en giet dit over de groente. Maak af met plakjes zachte geitenkaas en bak gaar in ca 30 minuten.

opruimen 2

Ik neem me voor eerst al het materiaal wat ik nog heb
te gaan gebruiken totdat het op is voordat ik weer nieuwe stoffen / verf / voorgespannen canvas / tekenmaterialen / etc. / etc. aanschaf. De kast vol spullen is daar een deel van, ik heb ook nog wat ingepakte dozen met allerhande verzamelde en bewaarde materialen en ander interessant spul voor je weet maar nooit wat het kan worden en dat moet er nu maar eens van komen. Alleen bruikbaar afval mag er nog bij en in geval van nood een rits of klittenband.
Ik ga beginnen met het bekleden van onze bank die ik op dit moment lelijk en saai vind. Eigenlijk wou ik natuurlijk een nieuwe maar deze zit nog prima en is nog maar zo'n zes jaar oud en dat vind ik te jong om te vervangen. Ik was het al een poos van plan maar stelde het maar uit en uit. Misschien lukt het nu nog voor de kerst. Gewoon kussen voor kussen dan kunnen we er ook nog op zitten tussentijds.

opruimen

Ondanks m'n redelijk bewuste omgang met van alles en nog wat verbaas ik me iedere keer weer over de hoeveelheid afval die we wekelijks aan plastic en maandelijks aan papier hebben. Ik ben begonnen met het opzeggen van een paar tijdschriften die ik toch amper lees (scheelt ook weer in de uitgaven) en ik twijfel nog om de nee/ja stikker op de voordeur te vervangen voor een nee/nee stikker want de huis aan huis bladen lees ik ook meestal niet (helemaal). En ik ga de nieuwe uitgave 'wathandig' van de AH zometeen gewoon weer terugleggen want dat is eigenlijk ook maar weer de nieuwste papierverspilling die ons weer opgedrongen wordt door de grootgrutter. Over de vpro-gids ga ik nog een jaartje twijfelen, die lees ik tenminste nog.

een (bijna) autoloos sinterklaasweekend

Eigenlijk zouden we zaterdag pakjesavond vieren maar vanwege het verjaardagsfeestje van een vriendje van zoon, en ook de zoon van vrienden van ons verplaatsen we dat naar zondagmiddag. Omdat het feestje in Arnhem was, zoon het nu nog niet erg vind als we erbij zijn, wat extra hulp welkom was en wij geen auto meer hebben sinds afgelopen zomer gingen we met de trein. Die ochtend was het nog prachtig wit met een zonnetje, de vetbolletjes van de dag ervoor waren opgehangen en de gedachte aan langdurig wachten en zitten in de bus door Arnhem was niet zo aantrekkelijk. We zijn gaan lopen vanaf het station door Sonsbeekpark en hoewel het net weer flink begon te sneeuwen en geen zon meer te bekennen was het er heel erg mooi en vonden we er de bevroren natuurwonderen onder de waterval die doen denken aan wat je kan zien in buitenlandse druipsteengrotten.

Na zo'n drie kwartier wandelen begon het feestje waar eerst na de taart door negen jongens een flink sneeuwballengevecht werd gehouden voor we lopend naar de bowlingbaan gingen. Ik zou hier zelf niet zo snel voor kiezen maar de jongens vonden het helemaal te gek en zoon die nog niet eerder een bowlingbal had vastgehouden won met 100 punten en grote voorsprong en hij genoot hier zichtbaar van. Alle jongens na het spel en frietjes weer ingepakt begonnen ogenblikkelijk een nieuw sneeuwgevecht want de sneeuw bleef maar vallen. We werden naar het station gebracht waar we ondanks alle uitgevallen intercitytreinen gelukkig de stoptrein naar huis konden nemen. Nog een fietstocht(je) door een inmiddels sneeuwstorm(pje) later lag zoon natuurlijk veel te laat in bed maar viel bijna meteen gelukzalig in slaap met de woorden: "wat was ik goed hè mama!" Vol goede moed op naar de zondag weer met de trein. Alle cadeautjes pasten in twee tassen en zoon had er geen weet van wat erin zat.
We vierden Sinterklaas met mijn ouders, zus, man van zus en wij drieën en al een paar jaar de regel voor iedereen 1! cadeautje van rond de 5 Euro. Zo ben je tenminste niet de hele avond of middag bezig, blijft er aandacht voor elk pakje en gedicht en moet je van te voren even je best doen om iets leuks te scoren voor niet al teveel geld. We moesten natuurlijk ook terug gisteravond en werden naar huis gebracht met de auto door mijn vader die de gladheid trotseerde. In nog geen half uur waren we thuis. Met de bus en de trein en lopend van station naar huis over glibberige straten hadden we daar waarschijnlijk 1 à 1,5 uur over gedaan. Een frustratie waar je maar mee moet leven als niet autobezitter. Maar nu zit ik hier lekker met mijn nieuwe warme sloffen te typen, ga zo aan de Tony Chocolonely letter beginnen en vanavond de nieuwe kruidenthee proberen bij een natuurfilm op dvd. Dank u wel Sinterklaas.

vetbollen

De hele week stond al op m'n lijstje: 'vetbollen voor vogels kopen'. Dat zei ik vanmiddag tijdens de lunch hardop waarop een vriendinnetje van zoon vertelde dat je die ook makkelijk zelf kan maken met rozijnen, zaadjes en vet want dat staat in haar natuurboek. Nou hebben wij best natuurboeken, ook voor kinderen, maar niet 'dat' natuurboek dus zocht ik op internet naar vetbollenrecepten en vond er velen met rundvet.
Dat wil ik niet gebruiken, ik wil alleen vegetarische vetbollen maken en vond een goed recept op de website van Kids For Animals. Helaas had de natuurwinkel geen frituurvet dus kocht ik toch maar niet biologisch maar wel plantaardig vet zonder zout. In plaats van het hele blok vet smelten en de inhoud erdoor roeren wist het vriendinnetje een nog leukere manier van vetbollen maken. Kneden. Ze mixten havermout, rozijnen, graankorrels en zonnebloempitten, klontje vet erbij en kneden maar. Reken maar dat de vogels nu ook een fijn Sinterklaasweekend hebben. Morgen nog een netje erom (een uien of mandarijnennetje) en een zak doppinda's kopen om er slingers van te rijgen dan worden wij vast het populairste vogeltuintje van de buurt.

ijskoud

Misschien een beetje gek met dit weer, maar voordat we erop uit trokken om de winter te gaan bewonderen dronken we een heerlijke ijskoude yoghurtsmoothie van een kiwi, een sinaasappel, een flinke handvol bevroren frambozen, flinke scheut yoghurt (de P&E volle eko yoghurt van de AH is bijna altijd te dun dus erg geschikt voor drankjes) en een lepel honing, pureren met de staafmixer en klaar is je vitaminestoot om de winter te trotseren.
En die was prachtig vandaag. Gesuikerd landschap.

sint

Enige tijd voor we naar Turkije gingen kwam zoon thuis met de mededeling dat Sinterklaas niet bestaat. Dat was even schrikken maar we hebben hem uitgelegd dat het een soort (toneel)spel is van de grote mensen en kinderen voor de kleine kinderen om ze blij te maken met feest en cadeautjes. We besloten het geheim van St. Nicolaas verder in Demre, Turkije te onderzoeken want daar staat de kerk waar hij bisschop was en hij is daar gestorven. We vonden het bezoek aan die kerk alleen een beetje tegenvallen, het zag er zwart van de toeristen, de tombe met de botten van St. Nicolaas was ingeslagen en leeggeroofd en rondom de plek stikte het van de agressieve souvenirsverkopers. Het geheim van 'onze' Sinterklaas was daar voor ons dus niet te vinden en sinds we weer terug zijn in de winter en op het Sinterklaasjournaal het wel en wee van de babypiet en de verdwenen sleutels volgen is het 'niet-bestaan' van de Sint geen item meer. We zijn dan ook op zoek gegaan naar sleutels die niet op onze deuren pasten en met één ervan als 'ruilobject' in zoons schoen waren de Zwarte Pieten hartstikke blij. Sint moet het dit jaar zonder de hulp van een nieuwingeweide doen want die is nog even teruggevallen op zijn oude geloof. Kan ik er ook nog even aan wennen. Toen zoons mededeling kwam had ik namelijk net een prachtige tweedehands playmobieldraak voor hem gekocht via marktplaats en dat was Sint het jaar daarvoor niet gelukt omdat er telkens teveel voor geboden werd. Nu kan de goedheiligman nog een keer met de eer strijken.
En ik hoop dat we dit jaar verrast worden met een eerlijke en duurzame chocoladeletter. Geweldig dat dat de standaard wordt vanaf 2012. Ik geloof in iedere geval in de Groene Sint.

terug

Zaterdag kwamen wij zomaar niet al te laat thuis ondanks alle uitgevallen treinen vanwege de brand in Utrecht en gisteren zat ik nog een beetje uitrustend na te genieten van ons reisje naar Turkije. Het was daar nog zomers warm met hier en daar mooie gele herfstkleurtjes naast immergroenblijvende bomen en struiken. Er bloeide nog van alles en de citrus- en granaatappelbomen hingen vol met (bijna) rijpe vruchten. En er was feest. (Slacht)Offerfeest, maar dat kan in Turkije ook heel goed vegetarisch gevierd worden, vooral in een toch al erg goed 5*buffetrestaurant met de heerlijkste salades waar tijdens dat feest van 4 dagen (Bayram, zie wikipedia) nog eens extra culinair wordt uitgepakt en het overdeel van de gasten Turken waren. De meeste gasten zaten hier All-inclusive maar wij hadden halfpension en een auto zodat we er veel op uit konden trekken. Wat een luxe, en dat voor de prijs van wat je normaal voor een appartementje zonder eten betaald. Onze kamer keek uit op een hoge berg en met de verrekijker kon je de oudheidkundige resten van een amfitheater en berggraven zien liggen. Hieroverheen waren 'nieuwe' krotwoningen gebouwd waar de tegenstellingen met de luxe van ons hotel niet groter konden zijn. Schrijnend, en wat zullen de mensen die er wonen een hekel hebben aan iedereen die in dat hotel zit. Om de meeste andere oudheidkundige resten staat een hek en betaal je entree. De plek van waar de meeste toeristen komen bepaald de prijs en zo betaal je voor de St Nicolaaskerk in Demre ruim drie maal zoveel dan voor een gehele Hellinistische stad in de bergen waar je komt via een weg door een wijds landschap en je je waant in een meesterwerk van de Aziatische film. Ik zit vol nieuwe beelden en eetideeën. Helaas kon mijn grote camera nog niet mee vanwege mijn nog steeds niet herstelde pols maar hier wat plaatjes van: de weg, boomversiering van plasticwaterflesetiketten, boom groeit door theater, honingraat met oude man, zoon eet granaatappel, donkerfluwele orchidee en, bloemkoolsap?

dagvandeduurzaamheidsgedachten

Terwijl zoon alweer helemaal in de ban is van Sinterklaas en een boot vol gekleurde Pieten tekent denk ik nog na over de toystory poppetjes die we op wonderlijke wijze zonder al teveel extra boodschappen bij elkaar hebben gespaard. Ik ben ondanks mijn kritische houding over plastic en afval  het ideale slachtoffer van deze spaaractie. Iedere dag een kind die vraagt: "Heb je nog een poppetje gekregen in de winkel" en de schattige uitstraling ervan hebben me erg snel doen toegeven aan deze marketingtruc en nu ben ik aan het nadenken over hoe deze truc zou kunnen worden toegepast op bewustzijnsvergroting van duurzaamheid. Iets wat je krijgt voor bijvoorbeeld met het zo min mogelijk uitgeven of digitale poppetjes krijgen bij biologische actieproducten. Er zijn natuurlijk legio mogelijkheden te bedenken voor ons zegel- en actiesparende volksgeest. Ik heb het gevoel dat het eureka-idee ergens in mijn hoofd zit zoals een woord op het puntje van je tong maar nog geen klank heeft gekregen. Ik ga daar komende week eens in alle ontspanning op mediteren. We gaan namelijk op 'excursie' naar Turkije van de warmte en heel veel natuurschoon genieten. Helemaal niet duurzaam, want we gaan daar natuurlijk niet met fiets heen maar met trein en vliegtuig. Ik compenseer dat met de gedachte dat we naar een gebied gaan waar enkel en alleen biologische groente en fruit geteeld worden waar we ons volop aan gaan laven. Oh wat heb ik er zin in. Tot over een dag of tien en als iemand mee wil denken over trucs dan hoor ik dat graag.

stoomschotel

En dan nu (drie keer scheepsrecht en dan weer een ander onderwerp) het recept voor:
aardpeer en broccoli gestoomd in de oven
Schrob ca 500 g aardpeertjes, ontdoe van harde/slechte stukjes en worteltjes en snijd in stukken. Mix met drie teentjes knoflook in plakjes, 2 eetlepels olijfolie, peper, zout, rozemarijn en een flinke (schoongemaakte en in stukjes en roosjes verdeelde) broccoli. Doe dit in een ovenschaal met een halve liter kruidenbouillon en zilverfolie erover en zet dit ca. 40 minuten in de oven op 180 °C. (dat zilverfolie kan heel vaak mee hoor!) We aten hierbij rijst, salade van veldsla, appel, tomaat en blauwe kaas en (kant en klare, alleen nog even bakken) maisdriehoekjes. De foto is van voor het oven. Daarna dacht geen haar meer op mijn hoofd aan fotograferen.

inspiratie aardpeer, spruitjes-idee en perentaart

Nee nog geen gerecht met de aardpeertjes, enkel nog een tekeningetje en wat vooronderzoek / antwoorden op de reacties van vorig bericht. Hoe smaakt aardpeer? Mm, beetje notig en artichok-achtig maar dan met de bite van pastinaak herinner ik mij. Het is alweer een poos geleden dat ik ze at. Maar er is een hoop over te vinden op het web dus hierbij de vijf leukste links:

Aardperen op het balkon

Aardpeer

Aardpeer - Wikipedia

Vrienden van de Aardpeer

Mme Zsazsa vertelt: Aardperen

Ik wil ze woensdag gebruiken want dan komt de vriendin eten waarvan ik het 'moederpeertje' kreeg afgelopen voorjaar.
Vanavond aten we een variant op Gado Gado met van alles wat ik in de koelkast vond. Ipv sperzieboontjes en tauge wokte ik spruitjes (eerst even stomen) met tofu, knoflook, komkommer en wat radijsjes. Zout, peper, rijst en pindasaus erbij, klaar. Lekker!

Als toetje een restje perentaart (geen foto) die erg goed gelukt was dus hier het recept:
Kneed deeg van 150 g margarine, 90 g suiker, 200 g bloem en snufje zout en bekleed hiermee een platte taartvorm, ca. 700 g rijpe peren in stukjes/plakjes erin bestrooien met 1 zakje vanillesuiker, een met een beetje yoghurt losgeklopt eitje erover verdelen en afmaken met wat geraspte amandel en citroenschil.
Bak 40 minuten op 200 °C.

zaterdagochtendverassing

Zoon en ik wilde net boodschappen gaan doen maar er lagen zoveel bladeren in de tuin dat we ze eerst zijn gaan vegen. Ook de aardpeerplant had alleen nog wat restblaadjes en bij het afknippen van de stengels zagen we opeens wat rozeroods zitten. De eigenlijk veel te kleine pot zat helemaal vol met mooie stevige aardpeertjes. Wat een verassing, de plant werd wel steeds groter maar bloeien homaar. Maar dat kwam natuurlijk omdat ie de hele pot aan het vullen was met al die mooie knolletjes. Daar gaan we wat lekkers mee verzinnen deze week. Voorlopig even van de oogst genieten en er naar kijken.

duurzaamheid

Gistermiddag deelgenomen aan Gelderse Ontmoeting 2010 - Samenwerken aan duurzaamheid in Arnhem, georganiseerd door IVN Gelderland. Afgevaardigden van allerhande organisaties op het gebied van natuur- en milieueducatie, bezoekerscentra, groene vrijwilligersorganisaties, provincie, gemeentes, waterschappen, regionale bureaus voor toerisme, recreatie- en horeca ondernemers, energieleveranciers, afvalverwerkers, maatschappelijke  organisaties en onderwijs waren vertegenwoordigd om met elkaar te praten over water, energie, recreatie, vervoer en afval. Onderweg had ik al wat inspiratie opgedaan, in de stationshal van Nijmegen hing een gigantische lamp van gebruikte plastic flessen die ik nog niet eerder had gezien. Waarschijnlijk hing het er speciaal voor mij want niemand schonk er verder aandacht aan. Ik kon er geen bordje met informatie bij ontdekken maar heb het vermoeden dat het iets met de Biennale van Gelderland van doen heeft.

Na vijf korte presentaties over de verschillende thema's werd er in groepjes gebrainstormd en gemindmapt en ik mocht meedenken over afval. Mijn groepje bestond uit een vertegenwoordiger van een milieubewust afvalbedrijf, een consulente NME, een directeur van een centrum Natuur en Milieu, een vrijwilligster van een educatieve tuin en ik zat er omdat ik mijn werkveld graag wil vergroten van kunst en vormgeving naar milieu-, natuur- en cultuur-educatie en projecten. 

We raakten maar niet uitgepraat over hoe je afval kunt besparen en hoe het bewustzijn hierover weer (want het schijnt vooral bij kinderen en jongeren veel minder te zijn dan een jaar of tien terug werd geconstateerd) kunt vergroten. Het was geweldig weer eens langdurig over (naar mijn mening) belangrijke zaken te praten en horen ipv al dat ge-bezuinig op zaken waar het niet zou moeten en aan het gevoel wat ik er aan overhield weet ik dat ik op de goede weg ben, want dit is het terrein wat ik wil betreden, ook professioneel. 

Thuisgekomen lag er leuke post op me te wachten; de Duurzame Waardekaart, zodat ik komend jaar met nog meer korting duurzamer kan consumeren.

overweldigende groene film

Nog een berichtje over film, dit keer een gehuurde en niet geschikt voor kinderen. Wel voor lange donkere herfst- en winteravonden. Dan geef ik me graag over aan één van mijn favoriete bezigheden, film kijken. En gisteravond was dat The Mourning Forest uit 2007 van de Japanse filmmaakster Naomi Kawase die ik gemist had in de bioscoop. Het is een verhaal over rouw en wordt verteld met een demente man die na 33 jaar nog steeds zijn overleden vrouw mist en zijn verzorgster die haar zoontje verloor. De derde persoon is de overweldigende groene omgeving die net zoveel karakter en emoties laat zien als de acteurs. Er is zoveel groen dat iedere andere kleur erdoor omgeven wordt. Een theeplantage, rijstvelden, groene pompoenen en watermeloenen, grassen, bamboe, struiken, bomen, van lichtgroen naar knettergroen, naar donkergroen, blauwgroenen en bruingroenen. Wow. En die omgeving geeft rust, troost, wordt ruw, huilt, ademt en brult mee met de acteurs die tot de kern van hun rouw komen bij het graf van de overleden vrouw midden in het bos en boven op een berg.
Zoveel verdriet, toch geen trieste film. Eerder een meditatie zonder afleiding, alles ademt en ondergaat dat rouwen. Mooi.